Przyszła pora na recenzję czegoś obcojęzycznego. Ponieważ stanowczo zbyt wiele książek na mojej półce stanowią te polskie, niedługo zostanę posądzona o nacjonalizm. W Wielkiej Brytanii BBC coraz częściej mówi o problemach z sądem najwyższym. Niestety, mieszkając za granicą nie znam całej sprawy, jednak słuchając najnowszych wieści z Ojczyzny, aż włos jeży się na głowie. Dziś przedstawie świetną propozycję pomagającą nam lepiej się rozwijać i funkcjonować.

Dale Carnegie już wcześniej przeczuwał stres społeczeństwa. Tuż po drugiej wojnie światowej wydał kolejną już pozycję z serii self – help: „Jak przestać się martwić i zacząć żyć?”
Podobne książki motywacyjne właśnie przeżywały rozkwit, a fajne książki znajdziemy na https://rewolucja.co.uk/ksiazki/poradniki/motywacyjne. Zmęczeni wojną żołnierze wracali z frontów, by odbudowywać to, co pozostało z ich rodzin. Wielu nie potrafiło odnaleźć się „w cywilu”. Stąd wynikały najróżniejsze choroby somatyczne, akty agresji, niechęć, depresje.
Dale Carnegie przedstawia proces zamartwiania się jako nałóg – taki jak palenie papierosów. Powoli realizuje z czytelnikiem program podobny do Dwunastu Kroków. Prócz osobistych rad, złotych myśli i naukowych danych, przytacza także historie swoich pacjentów (pracuje bowiem jako terapeuta). Ma szeroką wiedzę w temacie kwestii zerwania z narzekaniem.
Mimo to samą książkę napisał prostym, przystępnym językiem. Mnie jednak do gustu nie przypadło… wydanie. Dostępne jest tylko jedno, dość prehistoryczne. Niektórzy mogą jednak dostrzec w nim klimat „starych dobrych czasów”.

Żałuję, że nie urodziłam się kilkadziesiąt lat temu. Chciałabym porozmawiać z tym mężczyzną twarzą w twarz, ponieważ – jeśli rzeczywiście przestrzegał swoich zasad – musiał być naprawdę szczęśliwym człowiekiem.

Ocena: 6/6